Recenzja #133 - On i ona, historia Kopciuszka - Cinder i Ella - Kelly Oram

Problem z bajkami polega na tym, że większość z nich zaczyna się od jakiejś tragedii. Doskonale rozumiem, dlaczego tak się dzieje. W końcu nikt nie chce, aby bohaterką była rozpieszczona, zadowolona z życia księżniczka. Wyzwania i problemy kształtują charakter, dodają postaci głębi, czynią ją wrażliwszą, sympatyczniejszą i pozwalają czytelnikowi się z nią identyfikować. Mierzenie się z trudnościami wzmacnia - to jasne. Nieszczęścia w bajkach są potrzebne i nikt nie ma nic przeciwko nim - chyba że akurat jest się w tej bajce główną bohaterką.

Opis fabuły

Ella to zwyczajna dziewczyna, blogerka i miłośniczka książek. Mieszka z mamą, cieszy się życiem oraz regularnie wymienia wiadomości z tajemniczym, internetowym przyjacielem - Cinderem. Pewnego dnia mama dziewczyny ginie w wypadku samochodowym, a Ella odnosi poważne obrażenia. W związku z jej niepewnym stanem psychicznym, dziewczyna musi przenieść się do ojca i jego nowej rodziny. Z bliznami i traumą, Ella czuje się jak wyrzutek, Kopciuszek w idealnym domu z jego idealnymi mieszkańcami. Ale czy wygląd to wszystko? A może wystarczy otworzyć się na ludzi?

Opinia

Kiedy poprosiłam wydawnictwo Dolnośląskie o Cindera i Ellę, nie wiedziałam o tej książce zbyt dużo. Domyślałam się, że może to być kolejna na rynku wariacja na temat bajki o Kopciuszku (bo tytuł jest dość jednoznaczny) i spodziewałam się wszystkiego, ale TEGO nie przewidziałam...

Narracja użyta w tej powieści jest moją ulubioną, jeśli chodzi o pierwszoosobową - historię na zmianę opowiadają Ella i jej tajemniczy przyjaciel, Cinder. Kelly Oram napisała cudowną, wielowątkową powieść - to wcale nie romans jest tu najważniejszy. Liczy się też przyjaźń, relacje rodzinne oraz radzenie sobie z traumą i żałobą.

Potrzebujesz dobrych rzeczy w swoim życiu, żeby zrównoważyć te złe.

Ella jest bohaterką, do której nie można nie czuć sympatii - zakochana w książkach dziewczyna, która musi radzić sobie w nowym, zupełnie obcym świecie. Podczas lektury podzielałam jej emocje i frustracje, aby wraz z Ellą dojść do pewnych wniosków dotyczących jej życia. W pewnym stopniu jesteśmy do siebie bardzo podobne - obie mamy bloga, internetowego przyjaciela oraz ukochaną serię, z której bohaterką mamy coś wspólnego (chociaż ja Joanna mam na drugie - tak, tak, mowa o Chyłce). Z jednej strony zazdroszczę Elli popularności w internecie, niesamowitych przygód i cudownych przyjaciół, ale z drugiej - nigdy nie chciałabym przeżyć tego, co ona. Wydaje mi się, że autorka chciała w tej powieści zmniejszyć kompleksy czytelniczek poprzez pokazanie, że "inni mają gorzej" lub czegoś podobnego, ale nie wiem, czy uda jej się to osiągnąć. Muszę jednak przyznać, że postępowanie osób z otoczenia Elli jest bardzo realistyczne, ale po części przywraca też wiarę w ludzi - Rob jako przyjaciel jest naprawdę cudowny i swoim zachowaniem zaskarbił sobie mój podziw i szacunek.

Świat Cindera i Elli naprawdę trochę przypomina bajkę, mimo że jest brutalny i bezwzględny. Autorka pokazuje prawdziwe ludzkie zachowania i po lekturze dociera do nas, że sami czasem postępujemy jak Anastasia, wyśmiewając i dręcząc innych lub Ella, kiedy wszystkich od siebie odpychamy, tym samym ich raniąc. Czasem nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy, a Oram otwiera nam oczy i zmusza do myślenia. Wydaje mi się, że wydarzeń ukazanych w tej powieści nie można brać zbyt poważnie, ponieważ kryje się pod nimi zupełnie inny, głębszy sens, który odkryjemy dopiero wtedy, gdy autorka kilkakrotnie złamie nam serce. Ta powieść wzbudza w czytelniku skrajne emocje, by ten mógł co chwilę płakać, śmiać się oraz poświęcić trochę czasu na przemyślenie swojego życia. Na tyle okładki jest już zapowiedziany drugi tom historii i obawiam się, że może on być trochę niepotrzebny. Forma zakończenia tej powieści bardzo mi się spodobała i tak właśnie powinno zostać. Chociaż, kto wie... może Kelly Oram jeszcze pozytywnie mnie zaskoczy?

Myślę, że sięgnęłam po tę książkę w naprawdę odpowiednim momencie, kiedy potrzebowałam czegoś lekkiego, romantycznego, bez morderstw i zagadek. Powieść czyta się bardzo przyjemnie i szybko, spodobało mi się lekkie pióro autorki i jej prosty, nienachalny język, którym potrafi dotrzeć do czytelnika. 

Książka ma bardzo przyjemną formę, miłą dla oka czcionkę i papier. Pojawiają się również nawiązania do języka hiszpańskiego, ze względu na pochodzenie głównej bohaterki, co stanowi dla mnie dodatkowy atut. Tłumaczenie i korekta zostały wykonane z ogromną starannością, a okładka mimo swojej prostoty, natychmiast przykuwa wzrok, nie zdradzając zbyt dużo na temat fabuły.

Polecam tę książkę wszystkim, którzy chcą przeżyć prawdziwą bajkową historię w prawdziwym życiu. A Wy, czytaliście już Cindera i Ellę?

Ines de Castro
Książkę przeczytałam w ramach wyzwań: 52 i 100 książek w rok, Olimpiada czytelnicza.