Recenzja #124 - Kto jest najpiękniejszy w świecie? - Lustereczko, powiedz przecie - Alek Rogoziński + kwiatowe podgrzewacze BISPOL

Opis fabuły

Róża Krull ma nowy obiekt westchnień. Ze swojego balkonu obserwuje przez lornetkę przystojnego pracownika biura naprzeciwko. Nie byłoby w tym nic, jak na tę pisarkę kryminałów, dziwnego, gdyby nie to, że pewnego dnia przystojniak na jej oczach popełnia samobójstwo, skacząc z okna. Okazuje się, że był on jednym z uczestników konkursu na Mistera Polonia i nie miał powodu, by odbierać sobie życie. Róża zaczyna więc węszyć w poszukiwaniu logicznego wyjaśnienia i ewentualnego sprawcy. Pomoże jej w tym niezwykle przystojny Mister Polski, Rafał Maślak. Czy Róża da radę się nie zakochać i odkryć tożsamość domniemanego mordercy?

Opinia

Ledwo co skończyłam lekturę Do trzech razy śmierć i pełna uwielbienia dla Alka Rogozińskiego oraz jego bohaterów sięgnęłam po drugi tom przygód Róży. Czy autorowi udało się utrzymać poziom napięcia i poczucia humoru...?

Tak jak w poprzedniej części, autor zastosował narrację trzecioosobową i w centrum zainteresowania czytelnika umieścił poczynania zwariowanej głównej bohaterki. Nie zapomniał przy tym jednak o opisaniu rozmów domniemanych morderców, uczestników konkursu na najprzystojniejszego Polaka oraz przyjaciół Róży. Zapewnił nam tym samym duże urozmaicenie i wielowątkowość, przez co powieść czyta się z wypiekami na twarzy w oczekiwaniu, jak potoczą się dalsze losy bohaterów.

Po tym tomie przygód szalonej pisarki, Róża Krull oficjalnie zostaje moją ulubioną bohaterką literacką. Nie było momentu, w którym by mnie zdenerwowała - tylko bawiła do łez i wzbudzała najbardziej pozytywne emocje ze wszystkich. Nie udałoby jej się to bez udziału pani Cecylii, której dewocja może dać sporo do myślenia niektórym czytelnikom Lustereczka. Poczułam się trochę mniej związana z kandydatami na Mistera Polonia niż z pisarkami w poprzednim tomie, prawdopodobnie dlatego, że Róża nie spędziła z nimi aż tak dużo czasu. Niezwykle spodobała mi się jednak kreacja Mario i Jakuba - ten pierwszy okazał się niezwykle uroczy i wcale nie taki ciapowaty, jaki mógł się na początku wydawać, a Jakub to po prostu Jakub, zrozumiecie jak przeczytacie. Na kartach powieści występuje również znana z poprzedniej części Klaudia Hutniak, którą prawdopodobnie wszyscy pamiętają i kochają.

Ponownie mamy tutaj do czynienia z intrygą kryminalną godną Agathy Christie, tym razem jednak zamieszanych jest w to więcej osób postronnych, nie tylko przystojni Polacy. Właśnie to mi się podoba - autor się nie ogranicza we wprowadzaniu nowych postaci, przenoszenia akcji z miejsca na miejsce i podawaniu pozornie nic nieznaczących faktów. Żeby rozgryźć tajemnicę samobójstwa Sergiusza, trzeba być obdarzonym znakomitą intuicją i sztuką dedukcji Sherlocka Holmesa. Otrzymujemy również garść ciekawych, zabawnych anegdotek z życia Róży, dzięki czemu można ją polubić jeszcze bardziej. A skoro o byciu zabawnym mowa... w Lustereczku dowcip występuje jeszcze częściej niż w pierwszym tomie i nawiązuje wręcz do wszystkiego. Mamy słowne przepychanki bohaterów oraz nawiązania do najnowszych wydarzeń i nowinek kulturalnych. Rogoziński wyśmiewa wszystko i wszystkich - blogerów, celebrytów, pokusił się nawet o żart z samego siebie. To świadczy tylko o tym, jak wielkie poczucie humoru i dystans do świata ma autor - u potencjalnego czytelnika przygód Róży Krull również są to cechy wymagane.

Język użyty w powieści jest lekki i przyjemny, można również zaobserwować pewne elementy wspólne z Pudełkiem z marzeniami, takie jak sposób na ból głowy czy stwierdzenie, że ktoś ma się napić "ku zdrowotności". Trzeba się też troszkę orientować w popkulturze, albowiem Maślak chce zostać Zordonem (mimo że Róża z Chyłką nie ma za wiele wspólnego), a jedna z bohaterek przeczytała ciągiem 12 książek Mroza.

Okładka ponownie przedstawia to, co w powieści istotne, tytuł jest dobrze widoczny i w ten sposób dwa tomy serii bardzo ładnie się ze sobą komponują. Znalazłam chyba jeden mało istotny błąd, więc korekta ponownie na plus. Ogółem, nie mam się do czego przyczepić i nie pozostaje mi nic, jak tylko czekać na marzec, kiedy to ukaże się kolejny tom przygód mojej ulubionej fikcyjnej pisarki. Udało mi się nawiązać kontakt z Alkiem i prawdopodobnie otrzymam od niego egzemplarz Kto zabił Kopciuszka?. Trzymajcie kciuki!

W lekturze towarzyszyły mi aromatyczne podgrzewacze od firmy BISPOL. Ich delikatny zapach kwiatów wprowadził do mojego pokoju wiosnę i umilił czas spędzony na czytaniu. Tak jak pozostałe podgrzewacze, które otrzymałam od tej firmy, palą się one bardzo długo i wydzielają subtelny aromat. Dodatkowo mają bardzo ładny kolor, który śliczne współgra z różnymi okładkami książek. Na pewno jeszcze nie jeden raz o nich usłyszycie, bo są naprawdę wspaniałe i warto się w nie zaopatrzyć.

Ines de Castro
Książkę przeczytałam w ramach wyzwań: 52 i 100 książek w rok oraz Olimpiada czytelnicza.